Artikel weekblad voor de Bollenstreek: Opnieuw oorlog voor het Javaanse vrouwtje uit Noordwijkerhout.
Wie is dat vrouwtje toch? Een gewoon blank vrouwtje, maar van Javaanse afkomst. Sinds 1965 woont ze met haar gezin in ons dorp. Ondertussen oud en een beetje gebogen. Iedereen kent haar. Iedereen heeft haar wel eens langs zien schuifelen met haar dikke jas en bontlaarsjes, zoekende ogen van links naar rechts. De mensen die haar kennen, groeten vriendelijk en maken een praatje. De mensen die haar niet kennen, groeten ook vriendelijk, maar raken in gepeins over dit mysterieuze mensje. Wat zoekt ze eigenlijk? Wie kent haar nu echt?
Wie weet er dat, terwijl 75 jaar geleden Noordwijkerhout vrede en vrijheid vierde, dat zij als klein blank meisje op dezelfde manier door de straten zwierf. In vijandelijk gebied op Java, op de vlucht voor Indonesische moordenaars die jacht op haar maakten.
Wie zou ook maar kunnen vermoeden dat dit lieve, oude mensje vijfenzeventig jaar geleden, nadat haar moeder was vermoord, voor haar broertje en zusje moest zorgen? In oorlogsgebied te vergelijken met Aleppo of Jemen. Het broertje redde het, haar zusje stierf in haar armen, net als haar moeder enkele maanden daarvoor. Zij zoekt nu nog naar een veilige slaapplaats voor vannacht.
Deze Noordwijkerhoutse is wéér in oorlog. Quasi blij roept ze dat ze de Mèrdèka-schreeuwende Pemuda’s met hun afschuwelijke bamboesperen mist. Wat een heerlijk veilig gevoel…
‘CORONA? Is dat alles?’ Ze neemt voor lief dat haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen alleen maar op de stoep met haar kunnen praten. Ze houdt zich groot… heeft ze altijd gedaan! Daarom leeft ze nog. Maar van binnen doet het pijn! Van binnen huilt ze dikke tranen.
Zaterdag 6 juni wacht haar een verrassing. Wordt ze hopelijk weer blij, dit mensje dat er altijd voor iedereen was. Zaterdag krijgt zij het langverwachte levensboek van haar en haar grote liefde uitgereikt.
Vanaf zaterdag kunnen haar dorpsgenoten lezen welk bijzonder mens zij in hun midden hebben. Een mens dat eigenlijk al zes levens heeft geleefd voordat ze naar Noordwijkerhout kwam. Naar eigen zeggen haar ‘paradijs op aard’, al die lieve mensen die zo goed voor haar zijn.
