BACKPAY: ONGEKEND ONRECHT
5 augustus 1947: Soldaat Karel Becking in Medan
Ter inleiding:
Onderstaand stukje komt uit mijn boek “Tussen twee Vuren”.
“Soldaat Karel Becking was met zijn ‘Prins Bernhard Bataljon’ net in Medan teruggekeerd van de 1e Politionele Actie op Sumatra. Een paar dagen hiervoor hadden ze in het plaatsje Kabandjahé een bloedbad onder de Chinese bevolking ontdekt en veertig daders gevangen genomen. Later op diezelfde dag bevrijdden zij een gruwelijk concentratiekamp in de buurt van Brastagi, terwijl het gouvernement beweerde dat alle concentratiekampen waren bevrijd.”
(notabene; mijn moeder en haar familie zaten toen op Java nog in een zg. Bersiapkamp).
Het was 5 augustus 1947, en na die ontmenselijkende politionele actie, speelde bij de mannen van het Bernard Bataljon een andere kwestie op… de uitbetaling van achterstallige soldij voor het verrichten van slavenarbeid voor Tenno Heika.
Een voordeel van al die acties en patrouilles was, dat je in de rimboe je geld niet kon uitgeven, dus dat hij het niet had, miste Karel ook niet. In de stad met zijn meisje aan zijn zijde was dat een ander verhaal. Dan wilde je wel eens een kadootje kopen, of haar drankje betalen of de film voor je rekening nemen.
De maanden waren vaak te lang om met je schamele soldij het eind te halen en wat zou het fijn zijn als eindelijk hun dik verdiende salaris zou worden uitbetaald. Nú hadden zij het nodig. Soms hoorden ze of lazen ze in de krant over geruzie tussen de Nederlandse regering en de Nederlands-Indische regering over wie die salarissen dan zou moeten betalen. Het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger was immers van Nederlands-Indië! Dus ineens was Nederlands-Indië een compleet ander land met een eigen leger en moest het maar uitzoeken.
De Hollandse militairen die toevallig bij het Nederlandse leger, de KL, zaten hadden hun salaris al uitbetaald gekregen. Net als de collega’s van de Koninklijke Marine, waar ze in de POW kampen mee hadden opgetrokken. Ook zij waren de hemel te rijk met die aanzienlijke bedragen op hun bankrekening. Zij konden een nieuwe start maken met het geld dat wel was verdiend, maar waarvoor ze de kans niet hadden om het op te maken.
Ja, dat lazen Karel en zijn maten ook ergens in een toonaangevende krant… ze hadden gewerkt voor de Jappen, dus ga daar maar zeuren om je salaris! De mannen vonden het lastig om hun meisjes steeds te zeggen dat hun geld op was, ondanks dat deze meisjes ook de oorlog hadden meegemaakt, hadden geleerd om voor zichzelf te zorgen en vaak ook voor moeder, oma, zusjes en broertjes. Dit waren vróúwen die hun mannetje stonden en geen probleem hadden om hun vriendjes bij te staan.
Bovendien vertrouwden ze er allemaal op dat het goed zou komen… eerst die Sukarno een kopje kleiner maken en dan kwam het allemaal goed.
Zij konden zich niet voorstellen dat er een land bestond, dat horden juristen aan het werk zette om ervoor te zorgen dat de salarissen van onderdanen, die in opdracht van dat land enorm hadden geleden, niet werden uitbetaald.
Één van de grofste mensenrechtenschendingen ooit! En de daders kwamen er ongestraft mee weg, want wie was dat nou, DE OVERHEID?
Ongekend onrecht
Wat bekend is
En weer terecht
Is zeker bekend
Gekend
Recht
Maar wat onbekend is
Onterecht
Is
Ongekend onrecht
Waardoor ontstaan
Wie heeft begaan
En heeft het recht
Misdaan
Van ongekend onrecht
Wat is de reden
Wie denkt en handelt
Onterecht
Voor dit
Ongekende onrecht
Waarom blijft dit voortbestaan
Wie heeft de ander
Dit misdaan
Wanneer komt dit
Ongekend onrecht
Dan eindelijk
Weer terecht
Op welke wijze
Wordt dit
Ongekend onrecht
Berecht
En mond dit uit
In een voor iedereen
Bekend
Breed geaccepteerd
Recht
Léon Algra
“CO-RO-NA-VA-RIA”
Website ontwerp en beheer: Banse Project Management