DE VROUW ACHTER DE MILITAIR
Dit verhaaltje naar aanleiding van een stelling op de website van Marinier en Nieuw-Guinea-veteraan John Bruininga.
De stelling luidde ongeveer: ‘DE BESTE MARINIER IS DE VROUW ÁCHTER DE MARINIER.’ Dat sprak mij enorm aan, want hóé waar is dát!
Ik moest ook denken aan die andere Nieuw-Guinea-veteraan Bo Keller, de man die samen met mijn vader naar Nieuw-Guinea kwam. Voor Bo en John is dit kleine verhaaltje vooral bedoeld.
Wij bij de Landmacht kennen ook zoiets als door de uitdrukking over die Marinier tot uitdrukking wordt gebracht. Eigenlijk is voor iedere militair het ‘Thuisfront’ het allerbelangrijkste.
Dat besefte ik heel goed toen ik werd bevorderd tot Kapitein. Voor mij ging een droom in vervulling… ook Kapitein, net als mijn beroemde Opa.
Maar het ging op een vreemde manier. Had zeker te maken met mijn baas, een Nieuw-Guinea-veteraan… die lui hebben een speciaal soort humor waar niet iedereen van is gediend, maar die door de meeste, of eigenlijk álle échte, militairen hogelijk wordt gewaardeerd.
De man hield niet zo van een bevordering met militair vertoon. Dat vond ik jammer, ik ben wèl van mooie strakke exercitie en ceremonieel. De oude veteraan had andere plannen en heeft het helemaal goed gemaakt. Eigenlijk had het niet beter gekund. Zo kreeg dit moment meer betekenis in mijn leven.
Wat gebeurde?
Vier promovendi werden onder valse voorwendselen naar een plek gelokt vol vrolijkheid, vrienden, drank en vrouwen… hun eigen echtgenotes. De ouwe riep mijn naam, ik moest bij hem komen.
Hij hield een praatje en zei toen dat diegene die een militair bevorderde voor altijd zijn of haar MEERDERE zou zijn, dat hij in zijn leven had ervaren hoe belangrijk een vrouw achter de militair is en riep toen mijn echtgenote Bellona naar voren.
‘ZIJ GAAT NU JOUW STERREN OP DOEN… KAPITEIN!!’
Sinds dat moment heb ik dus ook thuis een baas en ben er tot op de dag van vandaag enorm blij mee.
Maar de ouwe had nog meer te zeggen; hij begon over zijn diensttijd op Nieuw-Guinea, dat daar nog een schildpad rondscharrelt met ‘Monus’, zijn naam, op zijn schild, geintje van zijn mannen… en dat hij het leuk vond om een ÉCHTE PAPUA’ in zijn gelederen te hebben.
Je zag de vraagtekens de lucht in schieten. Hij legde uit… hij kende mijn verhaal… hij had een passend kado voor mij en toverde een grote, lange doos tevoorschijn. ‘UITPAKKEN!’
Ik pak uit. Twee rare dingen met touwtjes en rode koppen. Nog meer vraagtekens.
‘PENISKOKERS!’ ‘Bij de Papua’s bepaalt de rang de grootte van de peniskoker en NIETS anders… DAMES!! Bij een bevordering hoort een grotere koker!’
De dames wisten niet waar ze moesten kijken en de ouwe had enorme pret. Tsja, Nieuw-Guinea-veteranen en hun humor… hun kracht!
