Nu deed hij dat met ‘Brandende kampongs… enz.’ Vond een ijdele bewindsman (Koenders) en het Dekolonisatie Onderzoek was een feit. Vier jaar werkgelegenheid gegarandeerd. Dat het om een zinloos en nooit objectief en volledig onderzoek gaat, en dat het heel veel mensen tot op het bot zou krenken, dat boeit deze mannen en vrouwen niet. Blijkbaar zijn in dit wereldje alle middelen toegestaan.

 

Het liefst zou ook ik willen ‘posten’ over leuke dingen. Helaas ben ik gevoelig voor ONRECHT en wil dat de wereld uit hebben. Zeker op momenten dat ik oude, hoogbejaarde mannen heb moeten troosten. Zeker als dit de helden betreft die ervoor hebben gezorgd dat wij hier in dit paradijs in vrede en vrijheid kunnen leven. Zoveel vrijheid, dat wij zelfs de levens van onze medemens in gevaar brengen door ons op ‘onze’ vrijheid te beroepen en allerlei noodzakelijks weigeren te doen uit wat voor ‘overtuiging’ dan ook!

 

De hoogbejaarde veteraan, met zijn ‘Morgensterretje’ in de vensterbank, is de zoveelste en volgens hemzelf de laatste, die verbitterd tegen het huidige gebeuren aan kijkt. Hij moet zich vanuit zijn rolstoel verweren tegen grijze, bleke, ‘geleerde’ mannetjes uit de spelonken van overbodige archieven.

 

Ik lees zijn brieven van S., zijn Javaanse tolk, steun en toeverlaat die hij eind 1949 op Java heeft moeten achterlaten, die niets aan duidelijkheid te wensen laten. Steeds hulpelozer, hopelozer, schreeuwender brieven, waarin de misdaden van Darul Islam, TNI en ook hemzelf, zijn ‘Vader in Nederland’ smeken om hem uit die hel te halen. Tot die laatste brief… daarna niets meer… stille tranen biggelen mijn gastheer over de wangen… beelden uit Afghanistan scheurden wonden open.

 

Mijn oproep; verdiep je in wat er nu gebeurt. Kom in opstand! Toon eergevoel! Doe het voor je familie èn voor al die dappere mannen en vrouwen, die met gevaar voor eigen leven ZORGDEN en ZORGEN dat wij hier in vrede en vrijheid leven.