De Morgenster
Onze vlag!
DE MORGENSTER… ONZE VLAG
Op 1 december 1961 hezen wij in ons geboorteland NIEUW-GUINEA (West-Papua) voor het eerst onze eigen vlag! De Morgenster, de mooiste vlag ter wereld! Wij droomden van een leven in ons paradijs!
HET LIEP ANDERS!
Roofstaat Indonesia eigende zich PAPUA toe. Nu, 62 jaar later, worden onze vrienden de PAPUA’S nog steeds getiranniseerd en onderdrukt. Maar dat heeft de langste tijd geduurd, de wereld ziet steeds duidelijker wat voor criminele staten Rusland, Indonesia, Iran, China enz. zijn. Behalve Bronbeek, Sophiahof, Amsterdam en enkele universiteiten… zien de Nederlanders dat ook. Onze vrienden vechten zich vrij!!
In mijn boek “Tussen twee Vuren” schreef ik het volgende over die dag in 1961:
DE MORGENSTER
Vader Karel kwam thuis na een lange week werken in het woud. Na de maaltijd het moment waar zijn kroost blij op wachtte… de cadeautjes. Papa nam altijd iets mee, voor iedereen en soms zelfs voor zijn schoonvader. Zij waren gek op de geschenkjes die in de ogen van Belanda-kinderen niets voorstelden, maar voor de weinig verwende Beckinkjes grote schatten betekenden. Voor Mama had hij een glimmende groene matabiak. Voor de anderen een grote schelp waarin je het ruisen van de golven kon horen.
ER ZAT NÓG IETS IN ZIJN TAS!… tien ogen gericht op die vingers, die dramatisch zoals alleen Karel kon, er een puntje uit trokken… een blauw doekje… een zakdoek? Als volleerd goochelaar trok hij het met één ruk uit de tas en zwaaide ermee rond.
Rood, wit en blauw duikelden door elkaar… hij pakte het doek bij twee punten en hield het omhoog.
Aan de ene kant een brede rode baan met witte ster en aan de andere kant allemaal horizontale blauwe en witte banen. Daar stond de oorlogsheld, de grote krijger, de stoere pionier en baas van een houtbedrijf als kind te stralen en… keek recht in vijf vragende gezichten die niets snapten van deze act.
Schaterlachend riep Karel dat dit geen tafellaken was… nee, ook geen beddensprei…
“HET IS DE VLAG VAN ONS LAND!”
Het is de MORGENSTER! De nationale vlag van HÚN land. Nederland had Nieuw-Guinea onafhankelijkheid beloofd! En dit was HUN VLAG!
De jongens vonden het prachtig en wilden hem gelijk ophangen. Maar Papa had een beter idee… ‘Morgen kappen we een dikke bamboe en maken een vlaggenmast.’
Toen de kinderen sliepen, zaten de tortelduifjes gezellig onder de snorrende petromax naar de nachtgeluiden te luisteren. Stans vond dit het juiste moment om Karel háár verrassing van die dag te bezorgen.
Ze haalde de enveloppe onder de slendang om haar dikke buik vandaan. Hij kwam van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, helemaal uit Den Haag in Holland. Karel was allang vergeten dat hij een jaar geleden een brief had gestuurd aan datzelfde ministerie. Nu kwam alles terug… hij las in stilte… Stans keek gespannen… Karel las nog een keer… vouwde de brief op en wilde alleen nog maar naar bed…
Het antwoord luidde in ambtelijke, ijskoude bewoordingen dat ‘ZIJNE EXCELLENTIE’ zijn schrijven van 2 januari 1961 had ontvangen, maar niets voor hem en zijn gezin kon betekenen… in gewone mensentaal…
‘VERREK MAAR… ZOEK HET ZELF MAAR UIT!’
En zo is het tot vandaag de dag, tweeënzestig jaar later!
